Ik wens na deze reis langs zoveel kinderen, scholen, klassen, gezinnen, verwonderlokalen
Ik wens juffen en meesters vol verwondering in zichzelf ontmoeten in de ander
Ik wens docenten vol verwondering in de struinende pubers
Ik wens hulpverleners vol verwondering in pijn, diepte en donker
Ik wens gezinnen vol verwondering in elkaars hetzelfde en nog meer het anders
Ik wens de magie van verwondering van kinderen in ons
Verwondering in het leven
Verwondering in leren
Verwonderd in zijn,
spelend, rellend, zoekend, vrolijk of vol zware pijn
dat wij er met verwondering voor ze mogen zijn
Van juf, docent naar hulpverlener maakte mij rond en vol
Mijn hart gutst gretig over van wens.
Volle verwondering wil eruit
Volle ogen van plezier
Volle keel van het gieren
Volle handen van gekoesterd vasthouden
Volle oren van verbeeldende verhalen
Volle harten van erkenning en gezien
Het kleine meisje dat ik was wenste gezien
keek met volle ogen rond
zoekend naar antwoorden, richting en begrijpen
Vanuit de kleine cirkel thuis waar de verbinding met buiten niet bestond
als een van de zoveel niemandskinderen
zocht ik, wenste ik, dat daar buiten
iemand me zag en veiligheid leerde.
De puber vocht zich vrij, omwegen en olifantenpaadjes
leidde naar liefdes, warmtes en verlaten
niet begrepen, anders, te anders
te veel, te groot, te lomp, te niet zoals verwacht, zoals het hoorde
te veel anders, dus alleen,
weer alleen
te alleen.
De jonge vrouw die ik was wenste gezien
Zoeken en hard werken voor dat plekje van betekenis
als een enthousiaste wervelstorm voor de klas
jaren mijn gemiste spelen ingehaald
jaren mijn gemiste kindzijn volmaakt
jaren mijn erkenning en gezien
met fijngevoeligheid door jou puur kind herkent.
De juf die speelde met verwondering
de juf die altijd enthousiast en nooit boos
ik had geen reden tot boos, want bij mij was het veilig
bij mij was er ruimte voor alles, om gevoeld te worden
om verteld en te bestaan, alles.
Nieuwsgierig naar jullie zijn, jullie nesten
zoveel kunnen helen door de verwondering jaar naar jaar
dag naar dag, minuut naar minuut…
Ik wílde er zijn, voor jullie, voor mijzelf, voor ons, voor elkaar.
De docent waarmee ik mijzelf verdiepte in de volgende levensfase
puberen, puberend, rellend en zoveel spelen met grenzen
theater bleek de mooiste vorm om dit te kunnen uitleven.
Verwonderend over de magie van lichaamstaal
de magie van voelen en zien
de magie van 'wat zit erachter'
wat wordt bedoelt,
wie wordt geloofd,
wie verwondert,
wat verwondert?
Altijd verwonderde ik me om jullie allemaal,
de verhalen, de gevoelens, zoektochten
het spel van rellen en testen
oh met zoveel overtuiging speelde ik elk jaar,
elke dag, les naar les, minuten geboeid door
de veelheid van de rijkdom van het lijf
dat zich losworsteld van het gezin
nog onzeker in de wereld buiten,
zichzelf een weg baant in de hoop gezien,
gevonden en omarmt te worden.
De diepte werd ik ingezogen,
dieper en dichter bij jullie zorgen
raakte ik ook oude pijnen van mijzelf aan.
De trainer voor die rebel die toch het delict ontmoette
de coach voor de stille, die leeg en moe geen stap meer..
het luisterend oor, voor de onmacht voor alles
wat mij moest ontmoeten
diep, dieper, donkerder en uitzichtloos.
Ik stond er, ga er voor staan en duik met jou diep
dieper, donker en ontmoet jou daar, ontmoet mijzelf daar.
Het samenzijn in jouw diepte
is de verbinding die de weg naar boven
vrij maakt.
Heel veel meer of minder is het keer op keer niet geweest
Mijzelf ontmoeten in jou
toestaan dat ik je wil kennen,
ik iets meer van mijzelf ontdek, omdat jij jezelf deelt.
De nieuwsgierigheid,
vragen vol hoop en verwachting
hart open voor alles
lijf van rust en vertrouwen
hoofd rijk van zintuigen…
ogen die ontvangen, oren begrijpen,
mond en stemmig krullend, lachend, luisterend, spiegelend.
Heel veel meer of minder is het niet geweest
mijzelf ontmoeten in jou,
toestaan dat ik mij wil kennen,
verrijken met meer van jou,
omdat ik groei door jou
Van juf, docent naar hulpverlener maakte mij rond en vol.
Mijn hart gutst gretig over van wens.
Volle verwondering wil eruit.
Volle ogen van plezier.
Volle keel van het gieren.
Volle handen van gekoesterd vasthouden.
Volle oren van verbeeldende verhalen.
Volle harten van erkenning en gezien.
Ik wens na deze reis langs zoveel kinderen, scholen, klassen, gezinnen, verwonderlokalen
Ik wens juffen en meesters vol verwondering in zichzelf ontmoeten in de ander
Ik wens docenten vol verwondering in de struinende pubers
Ik wens hulpverleners vol verwondering in pijn, diepte en donker
Ik wens gezinnen vol verwondering in elkaars hetzelfde en nog meer het anders
Ik wens de magie van verwondering van kinderen in ons
Verwondering in het leven
Verwondering in leren
Verwonderd in zijn,
spelend, rellend, zoekend, vrolijk of vol zware pijn
dat wij er met verwondering voor ze mogen zijn.
Myrte van Grieken, Verwonderlokaal wens.
Reactie plaatsen
Reacties